Brueghel o Vello volve triunfar coa morte no Prado

O museo presenta a excepcional táboa do pintor flamenco tras sometela a un complexo proceso de restauración 

G.N. 

O Prado presentou este luns un rutilante O triunfo da morte, obra de Pieter Brueghel o Vello, tras ter sido intervido nun dos procesos de restauración máis importantes que o museo realizou durante o último ano e dentro do programa patrocinado pola Fundación Iberdrola. A peza, procedente da Colección Real, foi ata o 2011 -data na que ingresou na pinacoteca O viño da festa de San Martín - a única pintura do artista que se conservaba en España. Trátase dunha obra moralizante que mostra o triunfo da morte sobre as cousas mundanas, reproducindo un tema habitual na literatura do medievo e influenciado polo Bosco. 

A intervención sobre esta excepcional obra, executada por María Antonia López de Asiain (capa pictórica) e José de la Fuente (soporte), permitiu recuperar a súa estabilidade estrutural, o seu verdadeiro colorido, a súa composición e a súa técnica pictórica de forte personalidade que con movementos precisos de pincel consegue transparencia nos fondos e prodixiosa nitidez nos primeiros planos. 

Os catro paneis horizontais de carballo sobre os que está pintado o cadro foron rebaixados, nun momento descoñecido, para aplanarla e reforzala cun sistema de engatillado que impedía calquera movemento natural da madeira. Durante o rebaixe do soporte ao seu grosor actual, entre 6 e 8 milímetros, os paneis que conforman a obra foron separados e voltos unir. Na súa adhesión os cantos internos foron cepillados levándose consigo parte da pintura, agresión que se nota sobre todo nos elementos e figuras diagonais da película pictórica. A unión entre os paneis non se nivelou ben e para emendalo cubríronse as inmediacións con estucos e repintes que ocultaron parte do orixinal. Nesta separación, ademais, o panel sufriu un accidente que lle produciu gretas dun extremo a outro. 

Dado o estado do soporte, esta intervención eliminou o engatillado para liberar así o movemento natural da madeira e niveláronse as gretas e os paneis, chegando a separar o panel superior para equilibralo correctamente no plano. Unha vez acabada a restauración de gretas e unións construíuse un soporte secundario (un bastidor de haxa) coa forma exacta da curvatura que adoptou unha vez liberada do engatillado para darlle estabilidade respectando os seus movementos higroscópicos. O método para unir o bastidor coa pintura é un sistema de peiraos planos de aceiro inoxidable, pegados cuns botóns de latón dourado.


[Fonte: www.lavozdegalicia.es]