A mellor canción da historia cumpre 60 anos

«Like a Rolling Stone», escrita en vinte páxinas, rompeu todos os esquemas e marcou un fito

Bob Dylan nunha imaxe tomada no ano 2012 no festival de Benicassim.

Escrito por Sandra Faginas

Bob Dylan tiña 24 anos, estaba canso de facer unha xira brutal por Inglaterra e, sen máis, o 15 de xuño de 1965, «coma se unha pantasma apoderaríase» del escribiu un poema de vinte páxinas cunha pregunta no aire «How does it feel?» («Que sente?») que apelaba ao sentir dunha xeración cansada da guerra de Vietnam. Aínda que Dylan compuxo a letra levado polas emocións da vinganza e o rexeitamento, nun momento de crise vital, extenuado ata o punto de que pensara en deixar a música. «Tiña vinte páxinas. Non tiña título, só tiña unhas rimas nun papel, pero o meu odio era honesto. Ao final, eu creo que non era odio, era dicirlle a alguén algo que non sabía. Vinganza é unha palabra mellor. Nunca pensara nesas páxinas como unha canción, ata que un día estaba no piano co papel e cantando How does it feel? a cámara lenta, extremadamente lenta, saíu», confesoulle Dylan ao xornalista Jules Siegel.

 

Like a Rolling Stone, que se pode traducir como 'un bala perdida' ou un 'canto rodado' ía dirixida non só á moza da canción (Miss Lonele) —a letra segue a unha muller que estivo no alto da sociedade, cae en desgraza e enfróntase á dura realidade—, porque Dylan utiliza a imaxe para mobilizar a unha xeración na que todos parecían cantos rodados, desequilibrados e inestables, na súa propia historia. Escribiuse moito sobre se a moza á que se dirixe Dylan era unha antiga relación súa, como a actriz Edie Sedgwick, ou se facía referencia ás cantantes Joan Baez e Marianne Faithfull, pero o obxectivo de Dylan, moito máis crítico co sistema e consigo mesmo, estaba dirixido a remover os sentimentos dos demais disparando á falsidade do mundo que o rodeaba. Moitos ven tamén detrás da súa letra a Andy Warhol, como ese cabalo de cromo («You used to ride on the chrome horse with your diplomat»), aínda que o mellor deste tema, como expresou David Bowie, é o seu misterio. A escuridade do seu significado, as súas preguntas e o desconcerto que xera, tamén polos seus seis minutos de duración. Algo inaudito en 1965, que obrigou á industria para cambiar os singles, porque ao principio nas radios tiñan que parala e darlle a volta, xa que non cabía enteira na cara a do disco.

Like a Rolling Stone, segundo Acclaimed Music, foi a mellor canción da historia máis veces elixida, pero tamén foi histórica para o propio Dylan, que en 1966 dixo que era o mellor que compuxera, e no 2004, revelou que tiña un lugar especial na súa obra. A súa aparición noqueó a moitos artistas, desde Paul McCartney a Bruce Springsteen quen, con só 15 anos, quedou marcado: «Soou coma se alguén abriría a porta da miña mente dunha patada. Igual que Elvis liberou o noso corpo, Dylan liberou a nosa mente e demostrounos que porque a música sexa física, non quere dicir que sexa antiintelectual. Tiña a visión e o talento para compor unha canción de pop de forma que contivese o mundo enteiro. Inventou unha nova forma de soar, traspasou os límites dunha gravación e cambiou o rock para sempre». 

Sesenta anos despois segue provocando a mesma emoción. 

 

[Foto: DOMENECH CASTELLO - fonte: www.lavozdegalicia.es]