Unha proxección de arte e un concerto lembran en Vigo
como a pintura foi fonte clave na recuperación e reconstrución dos
instrumentos antigos
Por H.J.P.
«Esquécese que os instrumentos musicais do medievo non
chegaron ata os nosos días, que non existe un laúde conservado tal cal que
veña de máis aló de mediados do século XVI». Quen fala é o musicólogo e
intérprete ferrolán Andrés Díaz (1968), que dirixe o grupo 1500, formación
vocal e instrumental dedicada á música antiga. Este argumento sitúase na
cerna do espectáculo que se pode ver este venres (23 horas) nun dos salóns do
museo vigués Quiñones de León, onde -coa axuda doutro grupo de música antiga,
Manseliña- desenvolverán unha idea da súa colega Belén Bermejo. O programa comprende a proxección de obras de arte,
ilustracións e pezas das iconografías medieval e renacentista nas que están
presentes a música e os instrumentos. O seu valor documental foi clave para a
recuperación e a reconstrución dos instrumentos medievais, como amosa en
Galicia o que sucedeu non hai moito co pórtico da Gloria. «Ademais do pracer
estético, os museos cumpren funcións das que a miúdo non se fala. E enxalzar
iso é un dos piares deste proxecto, realizado con motivo da Noite Branca dos
museos de Vigo», anota Díaz. Pinturas de Hans Memling, Van Eyck, Fra
Angelico, Rafael, Pere Serra e diversos autores anónimos iluminarán as formas
e orixes dos instrumentos que hoxe usan con normalidade as agrupacións
musicais historicistas.
Pero, como facer un encontro así sen música? Un trío formado
por María Giménez (voz, fídula e percusións), Tin Novio (laúde) e Díaz
(frautas, arpa, cítola e organetto) interpretará Beata viscera Virgine. Conductus (de
Perotinus), Crucifigat omnes.
Conductus (códice de Montpellier), Ou que veer quiser (Joan Vaásquiz), Ûa moça namorada (Lourenço), Ecco a Primavera. Ballata (Francesco Landini)
e Ce jour de l'an. Rondeau (Guillaume
Dufay). Aos tres intérpretes, nunha alternancia ou diálogo amigable, dá
réplica Pablo Seoane, quen, ao piano, fará unha relectura contemporánea
destas obras, movéndose «entre a composición inspirada sobre esas músicas e a
xeración dun espazo para a improvisación sobre esas bases, pero sempre con respecto,
cun vínculo que se pode sentir nunha melodía ou nunha cousa rítmica», aclara
o pianista, que lembra como «unha parte importante do nacemento da música
contemporánea (Satie, Stravinski ou Ligeti) partiu do interese sobre a
tradición anterior a Bach».
Eles devolvéronlle o prestixio ás músicas medievais e
renacentistas que daquela, afastadas pola ditadura estética de románticos e
clásicos e das grandes orquestras, «nin se tocaban, nin se escoitaban nin se
coñecían». De feito, ata hai unhas décadas, afirmábase que en España non
houbera Renacemento na música. «O destes compositores contemporáneos foi un
caso claro de evitar conscientemente mirar aos pais e si mirar cara aos
avós», engade Díaz, que subliña a calidade e sofisticación das músicas
medievais, que, sinala, tiñan unha raíz científica. «Non debe esquecerse que
a música daquela ensinábase incluída xunto coas matemáticas no cuadrivio»,
argúe.
|
[Fonte: www.lavozdegalicia.es]
Sem comentários:
Enviar um comentário