“França es pas ostila a l’independéncia de Catalonha”

O ditz lo jornalista catalan Martí Anglada dins una entrevista sus VilaWeb. Anglada es expèrt en politica internacionala e es estat correspondent a l’estrange mai de 20 ans

Los jornalistas Andreu Barnils e Liz Castro entrevistèron Martí Anglada, lo jornalista catalan que melhor coneis la premsa e la politica internacionala. Anglada es estat correspondent de la television de Catalonha TV3 e del jornal La Vanguardia pendent 20 ans en Israèl, al Vatican, a Brussèlas e a Berlin. A l’ora d’ara escriu de libres e fa de conferéncias sus la politica europèa. Sa conclusion es estonanta: l’estat francés es favorable al procès d’independéncia de Catalonha.

Dins l’entrevista, qu’an fach en anglés per l’edicion internacionala de VilaWeb, Martí Anglada explica que “França es pas ostila a l’independéncia de Catalonha”. O explica per de rasons istoricas: “Quand Napoleon ocupèt la Peninsula Iberica, annexèt Catalonha a França, mas per contra o faguèt pas amb la rèsta. Aicí degun sap pas que las quatre províncias que i a l’ora d’ara en Catalonha las faguèron pas los espanhòls, mas los franceses. E avián d’autres noms: lo departament de Ter (ara província de Girona), lo departament de Segre (ara província de Lhèida), lo departament de Montserrat (ara província de Barcelona), e lo departmanet de las Bocas d’Èbre (ara província de Tarragona). Per mantes franceses, nosautres fasiam partida de França e ara poiriam èsser, senon una part de França, almens un amic tan leial coma Belgica […]. Es impossible que siam independents contra nòstres dos vesins. Nos cal almens èsser los amics leials d’un. Es per aquò que disi que Catalonha serà la Belgica del sud, o serà pas”.

Dins aquela entrevista, Anglada explica tanben lo vejaire alemand del procès independentista catalan: “Los alemands sabon que 55% de lors entrepresas qu’an en la Peninsula Iberica son entre Barcelona e Tarragona. Es son fòrça inquiets pel deute public espanhòl, perque las bancas alemandas, e las francesas, an 35% del deute public espanhòl. Alavetz, vòlon que lors entrepresas demòren dins l’Union Europèa e vòlon a l’encòp una solucion pel deute. Aquò es çò que vòlon, amb independéncia o sens. Aquò depend dels catalans. Los alemands son ni per ni contra l’independéncia. Eles agachan solament”.

Fin finala, segon lo vejaire del jornalista catalan, la premsa estatsunidenca e britanica es fòrça mai dobèrta al procès catalan que la premsa europèa, perque s’identifican fòrça a las gèstas “democraticas, massissas e pacificas”. “Se passèt çò meteis amb las independéncias balticas. Se’n sentiguèron prèps”, çò ditz. 

[Poblejat dins www.jornalet.com]