Yasmina Khadra: «Cheguei a millóns de lectores de todo o mundo e sigo sendo un paria»

 

O escritor alxerino, que asina as súas obras con ese pseudónimo feminino, o nome de solteira da súa esposa, afirma que deixa a literatura por sentirse «menosprezado»

                                  O soado escritor alxerino Mohamed Moulessehoul, máis coñecido polo nome de muller Yasmina Khadra.

Oalxerino Yasmina Khadra (1955, Kednasa), o escritor en lingua francesa máis traducido, sente debilidade por España. Ten unha casa en Alacante, moi preto da praia de San Xoán, onde pasa longas tempadas.

De feito algunha vez pensou establecerse en Alacante, tentado polo polbo e o peixe á brasa, mellor compaña que as elites intelectuais parisienses, que parecen tomarlle por un intruso. Polo menos así o sente el. Excomandante do Exército alxerino, abandonou a milicia por considerala incompatible co exercicio da literatura.

O escritor, que asina as súas obras co nome de solteira da súa muller -a súa verdadeira identidade responde a Mohammed Moulessehoul- anda desgustado estes días cos círculos literarios, a crítica e todo o aparato que rodea ao mundo editorial. Séntese menosprezado no seu país de adopción, onde a súa condición de magrebí non acaba de ser aceptada, e dóelle que as institucións literarias lle ignoren. Tanto é así que pensa retirarse da escritura.

Despois do sal de todos os esquecementos (Alianza Editorial), novela que acaba de publicar en España, entregará á imprenta dúas obras máis e dirá adeus aos lectores. Os seus editores non acaban de crerllo e pensan que o seu amor polas ficcións é demasiado grande como para consumarse o divorcio. «Vivimos nun mundo inxusto, narcisista e racista. Cheguei a millóns de lectores en todo o mundo, de Asia, Australia, África e América Latina, e sigo sendo un escritor paria. Son o único autor cuxos libros se publicaron á vez en dez países e oito idiomas, algo nunca visto en Francia. Son o único escritor vivo cuxa obra está no maior número de soportes, desde cine ao teatro, pasando pola ópera, a radio, a curtametraxe e o cómic, e non recibín ningún apoio. Son un neno do Sahara, do deserto. Cando estamos nun medio que se nega a sandarse prefiro marcharme», confesa doído.

Cando deu a coñecer quen se ocultaba baixo o pseudónimo de Yasmina Khadra, desatouse o escándalo en Francia e Alxeria. Quen admiraran o xeito de contar o racho dunha sociedade que se debatía entre a barbarie do terrorismo islamita e a corrupción dun réxime de partido único, quedaron decepcionados e acusaron o escritor de impostura.

Algo parecido ocorreu aquí tras saberse que detrás das novelas de Carmen Mola están tres homes, algo que soliviantó a algunhas feministas, que viron no uso dun nome feminino unha argucia máis do patriarcado para triunfar na area editorial. «¿Cre vostede que as escritoras son mellor aceptadas que os escritores? Non é unha boa idea. O pseudónimo non ten nada que ver coa literatura. O talento dun escritor empeza cando se abre a portada dun libro», alega o novelista. No seu caso, a elección dun pseudónimo feminino non ten nada que ver con criterios comerciais. En realidade fíxoo para escapar da censura militar.

Moulessehoul participou na guerra civil alxerina que empezou en 1991 e prolongouse durante preto de dez anos. «A miña situación era cuestión de vida ou morte. Se adoptei un pseudónimo feminino era porque estaba absolutamente seguro de que podía morrer nesa guerra terrorista», argumenta.

O narrador aduce que se fixo seu o nome da súa esposa foi por agradecemento, porque foi ela quen lle apoiou nos momentos máis duros. «Propúxome adoptar un pseudónimo para seguir escribindo, nada máis».

«A maior mentira»

Agora que os talibán gobernan Afganistán baixo a interpretación estrita da sharía, revélase con toda crueza que EE.UU. xamais tivo a intención de impor a democracia en Afganistán. «É a maior mentira da humanidade. Enviáronse mozos non para loitar pola democracia, senón para morrer a favor dos intereses estatais. Non creo neste tipo de caridade cristiá. Intentaron colocar peóns e ter estados vasallos. Me entristece que, vinte anos despois, teñamos volto á casa de saída», lamenta.

No sal de todos os esquecementos, Khadra regresa á Alxeria da súa mocidade, á época poscolonial na que ingresou con só nove anos na escola militar. Neses anos azarosos sitúa Khadra a historia de Adem Naït-Gacem, un mestre cuxa existencia se esborralla cando a súa muller, Dalal, anúncialle que o abandona porque quere a outro home. O marido, desnortado e afundido, empeza a percorrer o país como un desherdado.

¿Será capaz o feminismo, un dos movementos máis vigorosos, de arraigar nas herméticas sociedades árabes? «A muller é descualificada en todo o mundo. Con todo, ao parecer hai máis agresións contra elas en Escandinavia que no mundo árabe. O home aínda non entendeu que a súa sorte se basea exclusivamente na muller. Esa loita continúa xa sexa en Oriente ou en Occidente», remacha o autor do sal de todos os esquecementos.

 

 

[Imaxe: Ana Portnoy | E. Press - fonte: www.lavozdegalicia.es]