David Rubín: «Non concibía ver a miña obra en polaco e non en galego»

O debuxante ourensán e Emma Ríos pecharon Viñetas desde ou Atlántico 

Por GÓMEZ LONGO / A. A. 

Con andares nostálxicos e rememorando a época na que aterraban nos salóns do cómic co cartafol debaixo do brazo «buscando a alguén a quen poder ensinar o teu dossier». Así chegaban David Rubín, Emma Ríos e José Luis Munuera ao Quiosco Alfonso da Coruña para despedirse da vixésima edición de Viñetas desde ou Atlántico. 

«Nunca me atreveu a soñar con que un rapaz de Ourense puidese vivir do cómic e que, aínda encima, nomeáseno a catro Premios Eisner. Pensaba que para publicar en Estados Unidos tiñas que vivir en Nova York», declaraba un emocionado David Rubín. Un camiño que, asegura, sería «impensable sen convencións como Viñetas». 

Unha reflexión compartida pola súa compañeira de profesión Emma Ríos que, crítica, decidiu ir máis aló: «A educación de ler cómics en España non existe. Ata hai unha década o noso esforzo non se consideraba arte e, tras un traballo de reflexión, hoxe son parte da nosa cultura», suavizaba. Un proceso, ao seu xuízo, «estraño», que empezou coa denominación de «novela gráfica», un termo «máis asociado á literatura». 

Na mesma liña moveuse o argumentario do murciano José Luis Munuera, autor do cartel de Viñetas 2018. «Non podemos falar de industria do cómic español, o sustantivo é erróneo. É un negocio familiar que se basea na explotación», apuntaba. «Vivimos nun país de catetos no que se usa a palabra intelectual como insulto», enlazaba Rubín o categórico comentario. 

Cómics e comprimidos 

Un panorama difícil que debe empezar a cambiar nos pupitres. «Hai que facer ver aos rapaces que un tebeo pode ser igual de fascinante que unha tableta», sinalaba o ourensán. 

Unha delicada situación da que salvan a Galicia. «Temos a sorte de que en Galicia existe unha escena potente e vemos a moita xente que quere entrar no mundo», destacaba a arousá Ríos. Un mercado ao que regresará David Rubín. «Levaba vinte anos soñando con publicar en galego. Non concibía ver publicada a miña obra en polaco e non en galego. Logo de moito camiñar apostarei por unha editorial galega, Demo Editorial, para ver os meus cómics na lingua de Breogán», sorprendía, e animábase a pór unha data para regresar á Coruña: «A comezos de 2019 volverei a esta cidade para presentar A tetería do oso Malaio». En Estados Unidos está a publicar Emma Ríos, que afirma que «non tería cabida en España» por «abandeirar causas» para as que España «aínda non está preparada». Por exemplo, e entre outras, «o feminismo». 

Como superar os obstáculos a base de ser honesto cun mesmo 

O autor do cartel de Viñetas desde ou Atlántico 2018, José Luis Munuera, mostrou a cara máis íntima do seu traballo no Kiosko Alfonso da Coruña. Hoxe atópase inmerso no mercado franco-belga dando vida ao vilán Zorglub, da excelente serie Spirou, pero, consciente das súas orixes, aconsella aos debuxantes máis novos: «Débese reaccionar ás oportunidades que se presentan, sendo honesto cun mesmo e o seu traballo. Ao mirar atrás, a túa obra debe representarche e posuír un significado». É leste un carreiro «infestado de obstáculos» no que só existe un segredo para chegar á cima: «Nun negocio proteccionista como o francés ou o norteamericano escálase grazas á profesionalidade», revela. Galardoado e con máis dun decenio de experiencia, continúa cos costumes intactos do primeiro día: «O momento clave do meu labor é cando me meto no estudo e penso en que o que vou crear poida chegar a todo o mundo». 

Comunicarse 

Munuera, sempre cos zapatos ben pegados ao chan para permitirse soñar, recoñece emocionarse con «as sesións de firmas» ao ser testemuña de como o seu traballo «pode significar algo para o lector». Antes de despedirse, espera que ata ao ano que vén, remarca: «Nos anos oitenta o cómic era un produto barato. Hoxe facer un cómic é un acto de comunicación».

[Imaxe: BELISA FRANGIONE - fonte: www.lavozdegalicia.es]