terça-feira, 8 de maio de 2018

A nostalxia rescata a casete do esquecemento

Artistas globais como Kylie Minogue ou Taylor Swift lanzan xa as súas novidades no vello formato, mentres se reeditan títulos clásicos nunha tendencia que crece 



Por JAVIER BECERRA

Golden de Kylie Minogue é un dos discos pop da tempada. Lanzouse o pasado 6 de abril cunha peculiaridade. Ademais das edicións en cedé, vinilo e descarga dixital, ofrecíase en casete. Na páxina web da artista habilitouse unha opción de preventa. E a sorpresa na súa compañía foi total. A cinta de carcasa dourada fixo valer a súa condición de fetiche e esgotouse rapidamente. Tratábase dunha tirada de 4.000 copias, que agora xa se pode ver revalorizada nas webs de segunda man.

O de Kylie é o último toque de atención que a casete dá para confirmar que volveu. Si tómase como referencia o 2000 como o ano da súa caída, coa irrupción de Napster e a popularización das gravadoras de cedés, pódese dicir que o ciclo de 20 anos co que adoita funcionar a nostalxia está a piques de cumprirse. A tendencia retro actual encárgase de pór o marco perfecto ao regreso.

En calquera caso, a volta da casete non se debe datar no 2018. A nivel independente trátase dun formato que se estilaba nas escenas punk, hc e industrial. No indie tamén. Tendas londinienses, como a mítica Rough Trade, contaban xa na década pasada cunha sección propia. No 2013 instaurouse o Casete Store Day, un día no que se lanzan edicións especiais en cinta. Emula ao Record Store Day, centrado no disco de vinilo e cedé. Na primeira edición recuperáronse medio centenar de traballos. Entre eles, The Terror, de The Flaming Lips, ou Monomania, de Deerhunter.

En anos posteriores ampliouse o abano, incluíndo a grupos de maior proxección como Muse, Green Day ou Motörhead. No 2017, por exemplo, The White Stripes rescatou os seus tres primeiros álbums (White Stripes, De Stijl White Blood Cells) para esta celebración. E, xa fundíndose co Record Store Day, o pasado mes de abril o clásico Back in Black de AC/DC volvía ver a luz en cinta magnética.

«Guardians of the Galaxy» 

O público da casete non chega sempre a ela por nostalxia. Entre os máis novos produciuse un pequeno fenómeno de reivindicación coa banda sonora de Guardians Of The Galaxy. Na película o seu protagonista escoita nun walkman a David Bowie ou os Jackson Five. Moitos quixeron replicalo. No 2017 vendéronse 15.000 copias do primeiro volume e 19.000 do segundo, só en Estados Unidos. Son os picos dun top-ten no que aparecen Purple Rain (Prince) ou Nevermind (Nirvana), con 2.000 exemplares vendidos cada un.

Outro empuxe xerouno a serie 13 Reasons Why (Por 13 razóns), que aborda o acoso escolar e que obtivo gran éxito entre os mozos. O personaxe principal grava en varias cintas os motivos que lle levaron a suicidarse, obrigando aos seus compañeiros de clase a recuperar os walkman perdidos para poder escoitalas.

No medio deste contexto, as cifras certifican ese inesperado repunte de vendas, que creceu un 43 % no 2017. Trátase en todo caso de números moi afastados do que supuxo o mercado dos oitenta e noventa. Pero constatan que a casete gañouse un oco nese paradoxal espazo no que o moderno adoita ser, en realidade, o antigo.

«Editar hoxe unha cinta ten un compoñente romántico»

En Galicia tamén se lanzan casetes na actualidade. Non o fan Iván Ferreiro, Luz Casal ou Andrés Suárez, pero si artistas do underground namorados dese formato, como Monstro, Dois ou Travesti Afgán. Atrás Tigre é un deles. Debutaron no 2016 cunha cinta homónima, na que envorcaron os temas que se poden escoitar grachíoamente en Internet. «O selo que nos edita ten vocación analóxica e nos fixo a proposta. Non houbo moito máis que falar, facíanos moita ilusión debutar así», explica Pedro Solla, voz e guitarra do grupo compostelán. 

Esa pequena discográfica, Triunvirato, ten claro que xamais sacará cedés. Dio Alba Cociña, unha dos seus responsables: «Encántanos a inmediatez da cinta e, ademais, é un obxecto que a xente pode comprar como recordo». Pola súa banda, Pedro ve nela algo sentimental: «Editar hoxe unha cinta ten un compoñente romántico para os que nos incorporamos á música con formatos artesanais. A casete ten moi boa narrativa e creo que produce certa sensación de misterio para os máis novos».

[Fonte: www.lavozdegalicia.es]


Sem comentários:

Enviar um comentário