L'Estat francés es pas democratic

Simulacre de democracia en França

Escrich per Pellet Jean-Marc

Sabèm nautres, Occitans, que l'Estat francés es pas una democracia acabada. Anam pas tornamai far lo catalògue de sas violacions permanentas dels dreches umans : refús de ratificar la Carta europèa per las lengas dichas regionalas amb totas las consequéncias qu'aquò pòt aver ; refús de reconéisser l'occitan coma lenga co-oficiala sus tota l'espandida del territòri ont es parlada ; refús atanben de balhar l'autonomia politica e quitament l'independéncia al país nòstre. Aquò en violacion del drech internacionalament reconegut als pòbles de dispausar de lor libertat. Aquel drech es talament evident qu'ai pena a comprene perqué es pas impausat d'autoritat per l'Organizacion de las Nacions Unidas e l'Union Europèa.

Sabèm nosaus que l'Estat francés es pas democratic. Ne podèm balhar d'exemples a bodre. Per exemple la desocializacion de la lenga occitana, consequéncia de l'obligacion d’ensenhament dins la sola lenga francesa (aquí tanben en contradiccion amb los tèxtes internacionals). Aquesta mutilacion, plan solide, tròba son origina dins de leis impausadas, d'edictes tombats de París e non pas d'una volontat populara. Imaginatz una segonda que, quand se metèt en plaça l'ensenhament obligatòri e generalizat dins l'Estat francés, lo dich Estat aja per referendum balhat la causida de la lenga d'ensenhament als Bretons, Occitans, Còrses, Alemands d'Alsàcia, etc… Plan solide, al sègle XIXen, alara qu'aquestes pòbles èran pas encara francesats, aurián causit lor lenga pròpria. A prepaus d'ensenhament, notam qu'es una plan bona causa que totes los Estats desvolopats del monde l'ajan mes en plaça. Pasmens, los jacobino-francistas nos voldrián far créire que sonque França es estada capabla de fornir l'educacion a totes sos ciutadans. Emai que d'unes, a fòrça de se montar lo capbornet, arriban a o creire !

La politica de negacion de tota nacion autra que la nacion francesa sus l'espandi del territòri de l'Estat, es tot bonament d'imperialisme. Es una evidéncia, mas pas una banalitat d'o dire talament la pression politica e sociala es fòrta sus los qu'o gausan afortir. L'imperialisme francés trabalha jornalament e concretament a la desaparicion totala de nòstra identitat e doncas de nòstra quita existéncia en tant que pòble. Per arribar a complir sa malafacha tot es bon per l'opressor : los dictats d'un Estat al foncionament democratiu relatiu (i tornarai) ont senhoreja un Monarca-President tot poderós. Aqueles dictats resultan d'una vièlha tradicion mentala de sembla-superioritat que data del temps ont la Glèisa catolica mestrejava lo poder politic e se prenguèt França per " dròlla ainada ". De temps, e es encara malurosament encara d'actualitat, los Franceses se son preses per l'elèit de l'umanitat (complèxe demasiat de superioritat). Lor foliá los pòrtan quitament encara d'uèi a trafegar las chifras per afortir fòrt e mòrt que " la pus polida lenga del monde " es encara la quatrena mai parlada dins lo monde (o legiguèri encara fa pas gaire dins un quotidian occitan francofòne).

Mas rai d'aquò ! D'uèi vos vòli parlar del foncionament anti-democratic de l'Estat francés dins sa vida politica intèrna. Primièra aberracion, i pòt pas aver d'Estat democratic apevat sus un emperaire-president. Parlar d'un regime politic presidencialista coma o fan las mèdias franceses es reconéisser un regime bonapartista. E coma lo sistèma jacobin es pas a una contradiccion prèp, o puslèu a una engana prèp, los mèdias parisencs (que son lo pilar principal del sistèma ideologic) passan lor temps a denonciar lo regime turc que lisa cap a un modèl presidencialista-autoritari sens jamai dire que lo sistèma volgut per Recep Taiíp Erdogan es pas mai ni mens a-democratic que lo sistèma monarco-presidencialista a la franchimanda. Es lo topin que se trufa de l'ola ! Lo sistèma francés pren los ciutadans per d'arganhòls aprèp los aver formatats (tre l'escòla) per engolir d'aberracions sens la possibilitat de la mendre critica. Son lobotomizats amb un cervèl retalhat en forma d'exagòn. Deurián legir Lo Lugarn mai sovent !

Aquò dich, de mon vejaire, un democrata senat deu refusar cada cinc ans de participar a l'eleccion presidenciala en França. França es lo sol Estat d'Euròpa que s'apeva sus un sistèma presidencialista. Totas las autras democracias, e quitament las monarquias parlamentàrias, coma lor nom l'indica, s'apevan sus las Amassadas elegidas per definir lor anament politic. Se diriá que França poguèt pas jamai far lo dòl del dictator Napoleon. Probablament per çò qu'aqueste aviá estirat França d'Andalosia fins a Polonha en metent Euròpa tota a fuòc e a sang. Passem…

Cossí encluscar mai lo pòble e li enlevar tot sens critic qu'en organizar cada cinc ans l'eleccion de l'emperaire-president? Aqueste debuta d'annada 2017, nautres, nacionalistas occitans, avèm patit las pèiras. Aguèrem drech a un circ mediatic sens precedent e que, malurosament, va crescendo per cada presidenciala. Aguèrem (per los que sabon encara pas atudar lor televisor) d'en d'abòrd drech a las primàrias de la drecha e de l'esquèrra. Espectacle tras que pietadós per çò qu'entrevegèri (agachi pas las cadenas franchimandas a despart d'un pauc França 3). Puèi venguèt la campanha.

O ai ja dich, d'un punt etic un Estat democratic se deuría unicament apevar sus un Parlament elegit a la proporcionala integrala. Mas a transgressar los principis democratics, lo sistèma francés o fa pas a mitat. Los quitis candidats a la famosa eleccion son pas egals ! Segon la terminologia del sistèma jacobino-autoritari i auriá de " pichons " e de " grands " candidats. I a quicòm que truca al reialme republican franco-francés. Segon la doctrina e la Constitucion, totes los ciutadans serián politicament egals. Totes egals los ciutadans ? Probablament egals abans que venguèsson candidats (e pas sonque a la presidenciala). Per çò que, pataflau ! Tanlèu que los ciutadans venon candidats, n'i a que demesisson e d'autres que creisson : i a los " pichons candidats " e lo " grands candidats ". Segon que siás dins los aparelhs del sistèma o en marge del sistèma seràs un " candidat màger " o un " candidat minor ". Se siás un  candidat arbitrariament classificat " segondari ", la premsa escricha parlarà pas de tu. Las ràdios te pausarán pas de micrò jol nas e las televisions te filmarán pas. Parlarai pas aquí de moneda que cadun sap que la logica del sistèma èssent çò qu'es, per postular a las presidencialas val mai èsser o lo campion d'un partit sostengut pel quiti sistèma o alara milionari.

La paur blava del sistèma es qu'un pichon venga grand. Lo sistèma imperialo-jacobin s'es aisidament acomodat de la pujada del Front National. Aquò's el que lo creèt. Es una evidéncia que lo FN es pas una creatura ex nihilo. Es un monstre logicament eissit de l'ideologia imperialo-jacobina portada a son paroxisme. D'alhors cal véser amb quina aisidença l'electorat comunista passèt al FN. Se lo programa social es evidentament pas lo meteis dins los dos partits, lo fons ideologic de la supremacia de la nacion francesa sus las autras es lo meteis. Alavetz res d'estonant a çò que los bugets sián poroses entre totes los partits franceses.

Per ne tornar a l'organizacion de la campanha electorala per las eleccions presidencialas, los temps de propagandas suls mèdias son estats escandalosament disproporcionats entre los candidats, totjorn despartits entre los " pichons " e los "grands ". Es pas causa novèla, mas ongan l'afar s'es bravament accentuat. A tal punt que pel primièr debat televisat sonque cinc candidats dels onze aguèron drech d'i participar. Los autres sièis serián pas de ciutadans coma los autres ? Qu'an de mens que los "grands " ? Çò pus escandalós es que tot lo sistèma francés, de l'esquèrra extrèma a la drecha extrèma, emplega, contra tota etica democratica, lo meteis vocabulari de " pichons candidats " e de " grands candidats ". Pendent aquesta campanha, cunhat sus la planeta França, aguèri sovent l'impression d'èsser un dels rares a i portar un uèlh critic. Mai d'un còp una terribla sensacion d'isolament me sasiguèt. Quand de temps encara la democracia europèa tolerarà l'exepcion totalitària franchimanda ?

Sèrgi Viaule

Lien vers le texte traduit en français par Gèli Grande

l'Estat francés es pas democratic

[Poblejat dins lo.lugarn-pno.over-blog.org]