Falar de censura a Balthus non é arte, é outra cousa e dá pena, lamenta a viúva do pintor

As «lolitas» do creador francés chegan ao Thyssen: «Non se pode xulgar ao artista por debates contemporáneos como o #MeToo», advirte o comisario da exposición, Juan Anxo López-Manzanares

Unha petición asinada por máis de doce miles presentas tratou de que o Metropolitan Museum neoiorquino retirase a obra de Balthus «Thérèse soñando»,  na que unha adolescente aparece sentada en actitude relaxada e que a iniciativa, que non prosperou, consideraba de inaceptábel explicitud sexual. MUSEO THYSSEN BORNEMISZA

Unha petición asinada por máis de doce miles presentas tratou de que o Metropolitan Museum neoiorquino retirase a obra de Balthus «Thérèse soñando», 

na que unha adolescente aparece sentada en actitude relaxada e que a iniciativa, que non prosperou, consideraba de inaceptábel explicitud sexual.

MUSEO THYSSEN BORNEMISZA

    

Por CARMEN SIGÜENZA  

A condesa Setsuko Klossowski de Rola, viúva de Balthus, di estar cansada dos que queren censurar algún cadro do pintor francés, como o de Thérèse soñando. «Hai persoas que non queren ver a arte, pois ben, dáme igual, pero dá pena que se cre un problema con este tipo de observacións», subliña.

Así se expresou a viúva de Balthus, que asistiu á presentación do exposición que este martes inaugura o Museo Thyssen sobre Balthasar Klossowski de Rola (París,1908-Rossiniére, Suíza, 2001), un dos grandes pintores do século XX e un dos creadores máis enigmáticos, místicos e solitarios, «o pintor dos gatos», e amante do segredo, e ao que oír dicir que os cadros das súas nenas proceden dunha imaxinación erótica causáballe «indignación».

 

Setsuko Klossowska de Rola, viúva de Balthus, agarraches á presentación da exposición que o Thyssen dedica ao pintor francés Balthus ZIPI | EFE

 

A mostra, que foi organizada conxuntamente coa Fondation Beyeler en Riehen/Basilea, onde puido visitarse ata o pasado xaneiro, e que conta co apoio da familia do pintor, é a primeira que se fai en España desde que hai 23 anos o Museo Reina Sofía dedicoulle un proxecto monográfico.

E entre os 47 cadros que reúne a mostra atópase o que causou unha maior polémica, Thérèse soñando, datado en 1938, que vén do Metropolitan Museum de Nova York, a pintura na que unha noviña ensimesmada que deixa ver as súas bragas, cun gato aos seus pés bebendo leite, e que quixeron vetar máis de doce miles presentas que asinaron un manifesto para que se retirase, reclamación á que o museo se negou.

«Pregúntanme moita veces sobre isto -explica Setsuko- e eu contesto, imos ver: falamos de arte ou doutra cousa, pois si falamos doutra cousa, de acordo, calquera ten dereito a expresar a súa opinión, pero si falamos de arte é outro tema».

«É como cos nenos -precisa a viúva do pintor-. Si a un neno non lle gustan as espinacas, pois lle damos outra cousa. Aquí é o mesmo, pero o que sento moitísimo que no canto de falar de arte esteamos falado destas opinións. Na obra de Macbeth, ao final fálase dunha historia contada por un idiota, pois isto é igual», recalcou a tamén pintora xaponesa vestida cun kimono tradicional.

E en leste mesmo sentido, o comisario da mostra en España, Juan Anxo López-Manzanares, foi moi claro. «O museo adoptou estar aberto ao debate pero quere contextualizar a obra de Balthus para que se entenda o máis posible e a xente non lle xulgue segundo os debates contemporáneos como o #MeToo».

«Balthus comezou a crear no ano 33, cando subiron ao poder os nazis, un período de ansiedade dentro da cultura occidental -precisa o comisario- e, como pintor moderno, foi permeable ao momento da época co tema da sexualidade e aí non só está el, senón Picasso e outros moitos. En Balthus o tema da infancia ten un sentido máis transcendental e importante dentro da liña de Rilke», o poeta que foi parella da súa nai e tamén o seu mentor.

Óbraa «Muller levantándose» pode contemplarse na exposición que o Thyssen dedica a Balthus ZIPI | EFE

        

«O seu interese polo infantil, pola adolescencia está en relación á procura do segredo do mundo. Quere descubrir o máxico dentro da vida moderna, no medio das présas e o progreso e, nese sentido, cando nos 30 fai unha pintura que escandaliza quere chamar a atención dunha sociedade que está perdendo os seus valores», sostén. 

A mostra monográfica de Balthus, un dos grandes artistas do século XX, reúne 47 obras, na súa maioría pinturas de gran formato ZIPI

E máis tarde no seu chalé -en Rossnièrre, na Suíza francesa, e onde está o santuario do pintor, onde pasou os seus últimos anos e onde está a súa fundación-, fai unha pintura con maior claridade, preto da concepción que tiña Mozart, quedar no erótico é quedar na anécdota máis marxinal», apostilou o comisario.

A viúva do pintor explicou tamén que ver esta exposición en Madrid levouna a evocar a figura de Picasso, un pintor fundamental na vida de Balthus e quen lle comprou o cadro Os irmáns Blanchard (1937), que tamén se pode ver nesta mostra. «Iso axudoulle moito a Balthus cando era novo, e Picasso era xa moi coñecido. Deulle moito ánimo», recordou a viúva, quen xunto á filla de ambos coidan o legado do pintor.

Pero Setsuko levouse outra sorpresa ao ver nesta exposición un cadro, Estudo para a bañista, que non vira nunca.

[Fonte: www.lavozdegalicia.es]