Non al bilingüisme

Dins los procèsses de conversion lingüistica, lo remplaçament d’una lenga per l’autra passa per un moment de bilingüisme, que ten pas jamai longtemps. Quand una comunautat lingüistica apren una segonda lenga e ven bilingüa, finís que fa servir solament la segonda dins un procès associat al fenomèn d’assimilacion culturala. Quand aquela comunautat a abandonat sa lenga d’origina, alavetz aquela lenga es qualificada de lenga mòrta.

 

En Occitània se parla qualques centenats de lengas. Mas la lenga territoriala pròpria del país se tròba dins una situacion anormala e es a èsser remplaçada per una autra lenga, pròpria d’un autre territòri. L’imposicion d’aquela lenga imperialista dura dempuèi qualques sègles per mejan de mecanismes de conversion lingüistica plan pensats e concebuts. A l’ora d’ara, poiriam quitament dire qu’es un miracle que i aja de mond del país que comuniquen dins la lenga del país. Es un miracle que i aja de reduches de normalitat.

 

D’un costat, cresèm que, dins un Mond lingüisticament durable, i deuriá pas aver cap de monolingüe, e que se deuriá valorizar la diversitat. De l’autre costat, cresèm que l’oposicion al monolingüisme es pas lo bilingüisme mas lo poliglotisme. Occitània es un país de mai de tres cents lengas, dont la territoriala n’es una, e malaürosament, l’oficiala n’es una autra.

 

Per tot aquò, cresèm qu’es una error granda de revendicar lo bilingüisme en Occitània. Quitem de remplaçar la revendicacion “bilingüe” per “almens en occitan”. Volèm pas una senhaletica bilingüa ni mai una educacion bilingüa: volèm que sián almens en occitan. Dins d’autras lengas, perqué pas? Mas nosautres, çò que volèm es almens l’occitan. Revendicar lo bilingüisme implica, d’un caire, la reconeissença de la superioritat del francés, e de l’autre, refusa totas las autras lengas del país talament estrangièras, mas talament dignas, en favor del francés.

[Imatge: Nestor Lacle - poblejat dins www.jornalet.com]