O autor critica que se "branqueara" a historia e haxa moita xente que non coñeza o que pasou con Franco.
O xornalista e investigador Carlos Hernández de Miguel documenta no seu último libro a existencia de case 300 campos de concentración franquista, 11 deles en Galicia, polos que calcula que pasaron entre 700.000 e un millón de persoas.
Tras rastrexar a presenza de prisioneiros españois do réxime nazi na
súa anterior obra, 'Os últimos españois de Mathausen', o especialista
aceptou "o desafío" de indagar sobre unha realidade que sofre "un esquecemento programado pola ditadura e non corrixido durante a democracia".
Así o aseverou Carlos Hernández de Miguel nunha entrevista concedida a
Europa Press con motivo da presentación do volume 'Os campos de
concentración de Franco' (Edicións B) na Fira do Llibre de València.
O autor investiu tres anos nesta investigación, na que se atopou varios
"problemas", xa que "houbo unha destrución masiva de documentación e a
que hai que se atopa moi dispersa, posto que non houbo unha verdadeira
política archivística seria do Estado español con recursos económicos e
humanos", relata. A pesar de todo, tras visitar decenas de arquivos,
lugares e falar algúns dos poucos sobreviventes que quedan, identificou 296 campos de concentración oficiais, abertos noutras tantas cidades e pobos españois.
A Comunitat Valenciana é a segunda autonomía cun maior número de campos
de concentración franquistas, só superada por Andalucía, que albergou
52. Este "ranking do horror" continúa con Castela-A Mancha con 38,
Castela e León con 24, Aragón con 18, Estremadura con 17, Madrid con 16,
Cataluña con 14, Asturias con 12, Galicia e Murcia con 11, Cantabria
con 10, Euskadi con 9, Baleares con 7, Canarias con 5, Navarra con 4, A
Rioxa con 2 e Ceuta, xunto ás antigas colonias españolas no norte de
África, con 5.
A cifra total de campos de concentración aos que alude a obra é case o dobre da que se logrou documentar en traballos anteriores,
como o notable estudo de Javier Rodrigo, que xa en 2005 revelaba a
existencia de 188 instalacións deste tipo, a pesar de contar con menos
medios e tecnoloxía para a investigación, destaca Hernández de Miguel.
"MANTO DE SILENCIO"
O autor subliñou o "silencio" que existe ao redor desta parte da
historia española --"unha anomalía respecto ao resto do mundo",
recalca-- e recoñece que a el mesmo sorprendeulle "a magnitude" dos
campos identificados. Neste punto, fixo notar que por mor da
"visibilidade" que a obra deu a esta realidade hai persoas e familias
que "empezan a falar agora diso, algo que non fixeran antes porque ao
castigo que sufriron as vítimas sumouse o manto de silencio e de
criminalización sobre elas".
Este "descoñecemento" fai que, en opinión do autor, España estea "menos preparada para afrontar o auxe da extrema dereita".
"Hai unha ameaza moi seria que se está dando en países de todo o mundo,
pero hai unha gran diferenza en como afrontala: mentres en España non
coñecemos realmente o que sucedeu, noutros países como Alemaña os
estudantes visitan os campos de concentración do nazismo e o que pasou
está nos libros de texto, de historia e os medios de comunicación",
resaltou.
Por iso, considera que, "aínda que en España hai unha parte de voto á
extrema dereita por razón ideolóxica, tamén hai outra que se debe a unha
ignorancia histórica por tragarse o relato franquista dunha ditadura
blanqueada". "Estamos a pagar a irresponsabilidade profunda dalgúns
políticos democráticos que non fixeron o seu traballo", lamentou o
autor, que se referiu como un momento clave "desaproveitado" a maioría
socialista no Goberno de 1986.
[Imaxe: BIBLIOTECA NACIONAL DE ESPAÑA - fonte: www.galiciaconfidencial]
Sem comentários:
Enviar um comentário