O día que Bram Stoker entrevistou a Conan Doyle

O volume «Os meus libros» reúne os ensaios, conferencias e outros textos do creador de Sherlock Holmes sobre literatura

Un artigo de X. FRAGA

 

Drácula e Sherlock Holmes son dous dos personaxes máis populares da literatura universal. Non é de estrañar, xa que logo, que ambos se enfrontaron en pastiches e homenaxes, tanto narrativos como de cómic, ou que os creadores da exitosa serie sobre o detective, Steven Moffat e Mark Gatiss, están desenvolvendo outro proxecto audiovisual, esta vez sobre o vampiro. 

Pero si estes encontros déronse no terreo da ficción, os creadores de ambos os personaxes, Bram Stoker e Arthur Conan Doyle, si tiveron ocasión de coñecerse na vida real. O norteamericano entrevistou o británico na súa casa de Surrey, nunha paisaxe que a Stoker recordáballe un cadro de Turner. A pesar de que o texto resultante foi unha «síntese», como a denominou Stoker, dunha longa conversación, en realidade repasa minuciosamente a carreira do autor de Estudo en escarlata, desde os seus antepasados, a súa educación, os seus inicios literarios e o achado de Holmes, aventuras a bordo de baleeiros ou na costa de África... un documento excepcional que conclúe ademais cunha primicia: o anuncio de voda do viúvo Conan Doyle con Jean Leckie: «Son o home máis afortunado do mundo». 

Escritor e lector

A entrevista é un dos textos que reúne o volume Os meus libros. Ensaios sobre lectura e escritura (Páxinas de Espuma), que, traducidos por Jon Bilbao, abordan a visión que da creación literaria tiña Conan Doyle. A recompilación divídese en tres apartados: o primeiro, sobre os seus libros -e inclúe a entrevista con Stoker-; o segundo céntrase en Sherlock Holmes e o terceiro recolle as impresións lectoras do escritor, onde destaca o longo ensaio Máis aló da porta máxica. 

A primeira peza documenta o seu método de traballo e nela Conan Doyle explica como só lle concede importancia á exactitude en detállelos si a obra que está a escribir é de temática histórica. Máis adiante explica os seus comezos e os primeiros relatos que escribiu para vendelos -por catro libras- a diversas revistas. 

A parte central, na que Holmes é o protagonista, nace de toda unha revelación: a de que o detective, para moitos dos seus lectores, é máis real que calquera persoa de carne e óso. Esta popularidade obriga ao seu creador a ofrecer detalles ou a xustificar a polémica decisión de matar a Holmes, arroxándoo polas cataratas de Reichenbach abrazado ao seu inimigo Moriarty, para verse obrigado a resucitalo anos pouco despois. Conan Doyle tamén se ocupa da imaxe gráfica do detective: «Na miña cabeza tiña o nariz máis aguileña, unha cara de trazos afiados, máis parecida á dun pel vermella, que como o retratou o artista, aínda que, como digo, os debuxos do señor Paget gústanme moito».

[Fonte: www

.lavozdegalicia.es]