O autor Juan Bonilla rescata á volcánica escritora e pintora na novela «Totalidade sexual do cosmos»
Por ÁLVARO SOTO
O poeta mexicano José Emilio Pacheco, premio Cervantes,
vaticinou que Nahui Olin acabaría sendo como Madonna: os seus pósteres encherían paredes e a súa imaxe
imprimiríase en camisetas. E con todo, esta escritora e pintora, que axitou o
México revolucionario da primeira metade do século XX, permaneceu
no esquecemento ata que o restaurador de arte Tomás Zurián comezou a súa
rehabilitación a finais dos anos 80. Agora é o escritor Juan
Bonilla (Xerez, 1966) o que dá voo á figura desta
poderosa muller co libro Totalidade sexual do cosmos (Seix
Barral).
«A súa beleza
xogou contra ela á hora de ser valorada polos seus contemporáneos», afirma
Bonilla. Melena loura, ollos verdes, «seos
erectos baixo a blusa», como a describiu o seu primeiro amante, un home que
se facía chamar Dr. Atl, Olin pousou para Diego Rivera e foi musa dos seus
contemporáneos, pero ela mesma, rebelde, turbadora e volcánica, quedou
opacada á luz dunha personalidade «moi adiantada ao seu tempo», recorda
Bonilla. «A súa loita era moi normal. Ela só quería que a deixasen facer o
que lle dese a gana, que era o que facían os homes, nunha sociedade mexicana
revolucionaria, pero tamén machista. O escándalo non foi nela
unha actitude de saída, senón de chegada. Foi escandalosa en defensa propia»,
sostén Bonilla, que constrúe a novela sobre a historia de amor dun
investigador e un personaxe exótico, pero esquecido.
O verdadeiro nome de Nahui Olin (que significa en
náhuatl ‘o poder do Sol') era Carmen Mondragón
(1893-1978). Filla dunha adiñeirada familia de militares, o seu pai, o
xeneral Manuel Mondragón, chegou a ser ministro no goberno de Victoriano
Huerta, ata que se viu obrigado ao exilio en París. Alí coñeceu o mundo das
artes da época e sumouse á vangarda. «Nahui Olin segue xerando moitos
debates», relata Juan Bonilla; «sobre o feminismo e sobre o seu valía
artística. Algúns din que a súa pintura non ten interese, que
é demasiado naíf. Outros, como eu, pensamos que a súa obra ten moita
personalidade, é unha obra recoñecible a dez metros de distancia», asevera.
[Fonte: www.lavozdegalicia.es]
|
Sem comentários:
Enviar um comentário