quinta-feira, 30 de maio de 2019

Ao rescate de Nahui Olin, beleza turbadora e artista do México revolucionario


O autor Juan Bonilla rescata á volcánica escritora e pintora na novela «Totalidade sexual do cosmos»
 
A artista mexicana Nahui Olin

Por ÁLVARO SOTO   

O poeta mexicano José Emilio Pacheco, premio Cervantes, vaticinou que Nahui Olin acabaría sendo como Madonna: os seus pósteres encherían paredes e a súa imaxe imprimiríase en camisetas. E con todo, esta escritora e pintora, que axitou o México revolucionario da primeira metade do século XX, permaneceu no esquecemento ata que o restaurador de arte Tomás Zurián comezou a súa rehabilitación a finais dos anos 80. Agora é o escritor Juan Bonilla (Xerez, 1966) o que dá voo á figura desta poderosa muller co libro Totalidade sexual do cosmos (Seix Barral).
«A súa beleza xogou contra ela á hora de ser valorada polos seus contemporáneos», afirma Bonilla. Melena loura, ollos verdes, «seos erectos baixo a blusa», como a describiu o seu primeiro amante, un home que se facía chamar Dr. Atl, Olin pousou para Diego Rivera e foi musa dos seus contemporáneos, pero ela mesma, rebelde, turbadora e volcánica, quedou opacada á luz dunha personalidade «moi adiantada ao seu tempo», recorda Bonilla. «A súa loita era moi normal. Ela só quería que a deixasen facer o que lle dese a gana, que era o que facían os homes, nunha sociedade mexicana revolucionaria, pero tamén machista. O escándalo non foi nela unha actitude de saída, senón de chegada. Foi escandalosa en defensa propia», sostén Bonilla, que constrúe a novela sobre a historia de amor dun investigador e un personaxe exótico, pero esquecido.
O verdadeiro nome de Nahui Olin (que significa en náhuatl ‘o poder do Sol') era Carmen Mondragón (1893-1978). Filla dunha adiñeirada familia de militares, o seu pai, o xeneral Manuel Mondragón, chegou a ser ministro no goberno de Victoriano Huerta, ata que se viu obrigado ao exilio en París. Alí coñeceu o mundo das artes da época e sumouse á vangarda. «Nahui Olin segue xerando moitos debates», relata Juan Bonilla; «sobre o feminismo e sobre o seu valía artística. Algúns din que a súa pintura non ten interese, que é demasiado naíf. Outros, como eu, pensamos que a súa obra ten moita personalidade, é unha obra recoñecible a dez metros de distancia», asevera.

[Fonte: www.lavozdegalicia.es]



Sem comentários:

Enviar um comentário